Ταξίδι στην άκρη της Ευρώπης- Μέρος 2ο

Ο "διάσημος" Puffin

Το νησί Hornoya,μια τεράστια αποικία πουλιών

Ένας Gulliemot ( Uria aalge) , το πιο πολυάριθμο απο τα θαλασσοπούλια

Μια απο τις φώκιες που είδαμε, παρακολουθεί τις κινήσεις μας

Μια Rissa tridactyla με φόντο ένα σπίτι, η φωτογραφία είναι ακροπάριστη

Το Vardo απο ψηλά

Αλλη μια φωτογραφία της Θαλασσοσκαλίδρας, αυτή την φορά με ήλιο

Aλλη μια άποψη της τούνδρα μέσα απο το αυτ/το

Το διάσημο Βόρειο Σέλλας

Ημέρα 2η, βάλαμε τα ξυπνητήρια για τις 5 το πρωί με στόχο να είμαστε έξω με το ξημέρωμα...Κάναμε λάθος όμως μιας και ο ήλιος άρχιζε να φωτίζει απο τις 3 ενώ το ξημέρωμα ήταν στις 4.30. Μια υπέροχη λιακάδα με σχετικά υψηλή θερμοκρασία (-7) μας έφτιαξε την διάθεση με το που βγήκαμε απο το σπίτι. Δεν είχαμε πολλά χιλιόμετρα να κάνουμε και έτσι μετά απο 15' λεπτά φτάσαμε στο νησί Vardo, ένα αρκετά μεγάλο ψαροχώρι (1500-2000 κατοίκους) που ενώνεται με την στεριά με ένα υποθαλάσσιο τούνελ. Εκει πραγματικά ο δρόμος τέλειωνε , δεν μπορούσαμε να πάμε πιο βόρεια.. Θα περίμενε κανείς ένα τόσο απομονωμένο μέρος να μην έχει ζωή αλλά σε αντίθεση με την Ελλάδα στην Νορβηγία τα μικρά χωριά παρά τις δύσκολες συνθήκες κρατούν την ζωντάνια τους!

Στα πουλιά τώρα την πρώτη ώρα την πέρασα φωτογραφίζοντας τις Risses που φωλιάζουν στα διάφορα κτήρια του λιμανιού και σε αφήνουν να πλησιάσεις σε απόσταση αναπνοής!.Στο λιμάνι του Vardo συνήθως υπάρχουν αρκετά Eider και κυρίως ο King Eider, αλλά εκείνη την μέρα είδαμε μόνο ένα κοπαδάκι απο Steller's Eider.
Όμως ο πραγματικός ορνιθολογικός "θησαυρός" της περιοχής βρίσκεται 1km έξω απο το λιμάνι. Το νησί Hornoya το οποίο δεν είναι παρά μια τεράστια αποικία για διάφορα θαλασσοπούλια! Εκατομμύρια πουλιά! Έτσι αφού βρήκαμε μια βάρκα και έναν ντόπιο οδηγό ξεκινήσαμε για το νησί. Τα πρώτα θαλασσοπούλια που βρήκαμε ήταν ,τα γνωστά σε όλους νομίζω, Puffin (Fratecula arctica) τα οποία έπλεαν σε μικρές ομάδες και καθώς πλησιάζαμε σηκωνόταν για να να καθήσουν λίγο πιο μακριά. Επιπλέον είδαμε Guillemot, Black guillemot,Razorbill,Θαλασσοκόρακες, 1 Κορμοράνο και χιλιάδες Risses. Δυστυχώς αυτήν την εποχή εξαιτίας του απρόβλεπτου καιρού δεν επιτρεπόταν να κατεβούμε στο νησί αλλά το καλοκαίρι μπορείς να περπατήσεις σε ένα μονοπάτι που διατρέχει την αποικία χωρίς βέβαια να ενοχλεί τα πουλιά (ελπίζω..). Μακάρι να μπορέσω να πάω τότε, να βγάλω και εγω μια κλασσική φωτογραφία του puffin με δεκάδες ψάρια στο στόμα...Στο γυσισμό σε μια μικρή βραχονησίδα συναντήσαμε μια μικρή ομάδα απο φώκιες , νομίζω Grey seals (Halichoerus grypus). Βέβαια κανένα σημάδι απο τον King Eider...
Το βράδυ γυρίσαμε στο σπίτι εξαντλημένοι αλλά εγω τουλάχιστον παραπάνω απο ευχαριστημενος! Έσπασα και πάλι το ρεκόρ μου, 641 φωτογραφίες και αν δεν έπρεπε να αλλάζω κάρτες θα είχα παραπάνω. Όμως εκεί που πήγα να ηρεμήσω και να κοιτάξω τις φωτογραφίες μου είδαμε οτι έξω σχηματιζόταν Βόρειο Σέλλας. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε την ευκαιρία, ξαναντυθήκαμε , άρπαξα την μηχανή , μπήκαμε στο αυτ/το για να να πάμε μακριά απο φώτα και απολαύσαμε το θέαμα. Όλος ο ουρανός ήταν διάσπαρτος απο πράσινες "κουρτίνες"... Δυστυχώς δεν είχα τρίποδα και ο αέρας ήταν δυνατός οπότε οι φωτογραφίες δεν είναι καλές. Βέβαι καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να περιγράψει το θέαμα... Αύριο η τρίτη μέρα!