Φωτογραφίζοντας στο Ελσινκι

Μια κεδρότσιχλα (Turdus pillaris), ένα απο τα πουλιά που πάντα ήθελα να φωτογραφίσω καλά

Ένας Στρειδοφάγος

Μια λευκομέτωπη χήνα (Branta leucopsis) , απο έναν άγριο πληθυσμό που όμως έχει συνηθίσει τους ανθρώπους

Ένας Θυελλόγλαρος (Larus canus) δεν δείχνει να ενοχλείται απο την παρουσία μου

Μια Κάργια (Corvus monedula) πίσω απο τα πρώτα λουλούδια της άνοιξης

Δυο καστανοκέφαλοι γλάροι (Larus ridibundus) τσιμπολογούν στην προβλήτα

Δημοσιεύω μερικές απο τις πρώτες φωτογραφίες που πήρα με την καινούρια μηχανή, όλες στην πόλη του Ελσίνκι. Μερικές φορές οι φωτογραφικές ευκαιρίες έρχονται εκεί και όταν δεν το περιμένεις... Κατα τα άλλα με την νέα μηχανή η παλιά μοιάζει με παιχνίδι, πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, πολύ καλύτερη ποιότητα αισθητήρα και τα χρώματα που "βγάζει" κλάσεις ανώτερα!!!

Τέλος εποχής...

Ένας απο τους πολλούς καυγάδες!Όλα αυτά βέβαια για το θηλυκό...

Μερικοί απο τους χιλιάδες Αγριόκυκνους (Cygnus cygnus) που βρίσκονται στην γύρω περιοχή

Όχι μην φοβάστε δεν θα σταματήσουμε να γράφουμε στο blog! Το τέλος αναφέρεται στην φωτογραφική μου μηχανή! Σήμερα ήταν η τελευταία εξόρμηση με αυτό το "σώμα" μια και η καινούρια μηχανή "έρχεται" την Δευτέρα. Η "μικρή" 400D μου χάρισε πολύ όμορφες στιγμές και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα αποδειχτεί χρήσιμη πάλι. Η "μαμά" 40D αποτελεί σημαντική αναβάθμιση στον εξοπλισμό και ελπίζω να μου λύσει τα χέρια σε κάποια τεχνικά προβλήματα που έχω που και που..
Στην εξόρμηση τώρα...Για δεύτερη φορά σε ένα μήνα θα πω την ίδια φράση, εμπειρία που την θυμάσαι για όλη σου την ζωή! Σήμερα με ένα τοπικό επαγγελματία φωτογράφο που μου έκανε την χάρη να με φιλοξενήσει στα hide του πήγαμε να φωτογραφήσουμε τις επιδείξεις ή lekking του λειροπετεινού ή Black grouse ή Tetrao terix. Όλα τα αρσενικά μιας περιοχής μαζεύονται σε μια "ανοιχτή" περιοχή και επιδεικνύουν το φανταχτερό τους γαμήλιο πτέρωμα στα θηλυκά που παρακολουθουν από απόσταση. Οι καυγάδες συχνοί και οι ευκαιρίες για φωτογραφίες ακόμα πιο πολλές! Η όλη διαδικασία ξεκινά με το πρώτο φως και ολοκληρώνεται μετά απο 2-3 ώρες. Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε σχεδόν πρωί για 2 περίπου μήνες!
Είναι δύσκολο να περιγράψω είτε με λόγια είτε με φωτογραφίες την εμπειρία αλλά νομίζω οτι κάθε άνθρωπος που αγαπά την φύση ακόμα και αν δεν είναι φωτογράφος πρέπει να παρακολουθήσει έστω μια φορά στην ζωή του αυτή την ιεροτελεστεία!

Άνοιξη...επιτέλους!!!

Καστανοκέφαλοι γλάροι (Larus ridibundus) σε ανοιξιάτικες διεργασίες...

Τελείως διαφορετική η εικόνα του Oulu την άνοιξη

Ένα hovercraft "σηκώνει" τα σμήνη των γλάρων

Ωπ, κάτι έπιασε ο αρσενικός Χηνοπρίστης (Mergus merganser)

Λίγο εκτός τόπου και χρόνου ,για την Ελλάδα, ο τίτλος αυτού του Post αλλά εγω σήμερα ένιωσα για πρώτη φορά ότι η άνοιξη έρχεται! Σήμερα είχαμε μια υπέροχη λιακάδα ,με την θερμοκρασία ακόμα χαμηλά στους +4, αλλά ήταν η πρώτη ηλιόλουστη μέρα μετά απο αρκετές συννεφιές και χιόνια... Έτσι κατέβηκα στο κέντρο για καφέ και είπα πριν πάω στην καφετέρια να ρίξω μια ματιά στην θάλασσα. Η εικόνα τελέιως διαφορετική απο τον χειμώνα. Το νερό δεν ήταν παγωμένο και εκατοντάδες γλάροι γέμιζαν τον αέρα με τις κραυγές τους. Σε αυτούς είχαν προστεθεί και οι "μετανάστες" καστανοκέφαλοι. Με το που τους είδα ένιωσα την άνοιξη να "έρχεται" και όταν την επόμενη στιγμή τους είδα να ζευγαρώνουν κατάλαβα ότι η Άνοιξη είναι εδώ. Όσα χιόνια και να ρίξει, η διαδικασία δεν γυρίζει πίσω πλέον..Λίγο μετά είδα και την πρώτη μου πεταλούδα...Τέλος φωτογράφισα και τους πρώτους μου Χηνοπρίστες για την Φινλανδία αλλά και την Ελλάδα.Καλως ήρθες Άνοιξη!!!

Πρέσπες

φωτ 1: Μια καρδερίνα (Carduelis carduelis) με φόντο τη στέγη του ξενωνα που μείναμε

Φωτ 2: Ένας πελεκάνος, σήμα κατατεθέν των Πρεσπών

Φωτ 3: Με λίγη ψηφιακή βοήθεια, 2 καρε ενός λευκοτσικνιά σε ένα!

ΥΓ. Ευχαριστουμε τα μέλη της Εταιρίας Προστασίας Πρεσπών για την περιήγηση αλλα και την ενημέρωση για τα μέτρα διαχείρησης που εχουν εφαρμοστει.

Ταξίδι στην άκρη της Ευρώπης- Μέρος 3ο

King Eider

O δρόμος για το Brelevag

Αρσενικός Common Eider στο κέντρο, αριστερα και δεξιά θηλυκά ενώ το πρώτο απο δεξιά είναι ανήλικος King Eider

Η" άσπρη θάλασσα"

Τα μεγάλα φιορδ στο βάθος, τα ξύλα χρησιμοποιούνται για να στεγνώνουν τους μπακαλιάρους

Χιονόπαπιες (Clangula hyemalis) πετάνε στον κόλπο του Hoyholmen,στο βάθος τυπικό ψαράδικο σκάφος της περιοχής

Το τοπίο στην περιοχή του Ηοyholmen

Η αλεπού που με "βοήθησε" να βρώ τα KIng Eider

Ημέρα 3η, ξυπνήσαμε νωρίς μιας και μας περίμεναν πολλά χιλιόμετρα. Είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε τα φιορδ στην βόρεια πλευρά της χερσονήσου, τελευταία προσπάθεια να βρούμε τον King Eider αλλά και να δούμε τα εκπληκτικά τοπία που όλοι έλεγαν.
Πρώτη στάση 30km βόρεια της γέφυρας Tana όπου είναι ίσως το πιο διάσημο σημείο για να δεις το μεγάλο γεράκι του βορρά Falco rusticolus αλλα δεν σταθήκαμε τυχεροί.
Στην συνέχεια πήραμε έναν δρόμο ο οποίος εισχωρούσε μέσα στο φιορδ και τέλειωνε σε αδιέξοδο απέναντι απο ένα μικρό "καλοκαιρινό" χωριό το Ηoyholmen όπου μπορείς να πας μόνο με βάρκα. Αρκετά επικίνδυνος δρόμος αλλά άξιζε το ρίσκο μιας και η τοποθεσία ήταν μαγική και μέσα στον κόλπο ήταν πάνω απο 500 χιονόπαπιες και μια φώκια!
Στην συνέχεια ο δρόμος ανηφόριζε και στο τέλος βγήκαμε σε απέραντα χιονισμένα λιβάδια, σε μια "ασπρή θάλασσα"! Κάποια στιγμή συναντήσαμε μια διασταύρωση , αριστερα Brelevag ,δεξιά Batsfjord. Στην τύχη επιλέξαμε αριστερά και μετά απο καμια ώρα σε έναν δρόμο που "σκαρφάλωνε" στα βράχια δίπλα στον αρκτικό ωκεανό φτάσαμε στο πιο βόρειο χωριο της χερσονήσου το Brelevag. Γύρω στους 1000 μόνιμους κατοίκους που ασχολούνται κυριώς με την αλιεία βρίσκονται εκεί, πραγματικά ενδιαφέρον να βρίσκεσαι σε μια τόσο απομονωμένη περιοχή που αν πλεύσεις βόρεια το μονο που θα συναντήσεις θα είναι οι πάγοι του βόρειου πόλου!Αλλά οι King Eider δεν ήταν εκεί...
Φύγαμε αργά το μεσημέρι με στόχο να πάμε πισώ στα δωμάτια. Λίγο έξω απο το χωριό είδαμε ένα σταματημένο αυτ/το και 3 τύπους με μηχανές και φακούς "κανόνια" να φωτογραφίζουν μια αλεπού! Βέβαια σταματήσαμε και εμείς , εγώ έτρεξα έξω (χωρίς γάντια και μπουφάν) και τράβηξα μερικά καρέ. Αφου τους ευχαρίστησα, με ρώτησαν αν πήγα στο Batsfjord και αφού απάντησα αρνητικά, μου είπαν ότι οι King Eider ήταν εκεί...
Φτάσαμε στο Batsfjord αργά το απόγευμα λίγο πριν πέσει ο ήλιος και τελικά τα κατάφερα!
Το τελευταίο πουλί που φωτογράφησα , στο τελευταίο χωρίο που επισκέφτηκα , τα τελευταία 10' ήταν ο King Eider (Somateria spectabillis)... H εκδρομή δεν μπορούσε να κλείσει καλύτερα!
Την επόμενη μέρα την περάσαμε στον δρόμο καθώς έπρεπε να ξανακάνουμε τα 900km για να φτάσουμε στο σπίτι...
Πραγματικά μοναδικό μέρος μακάρι να το ξανα επισκεφτώ κάποια στιγμη!

Ταξίδι στην άκρη της Ευρώπης- Μέρος 2ο

Ο "διάσημος" Puffin

Το νησί Hornoya,μια τεράστια αποικία πουλιών

Ένας Gulliemot ( Uria aalge) , το πιο πολυάριθμο απο τα θαλασσοπούλια

Μια απο τις φώκιες που είδαμε, παρακολουθεί τις κινήσεις μας

Μια Rissa tridactyla με φόντο ένα σπίτι, η φωτογραφία είναι ακροπάριστη

Το Vardo απο ψηλά

Αλλη μια φωτογραφία της Θαλασσοσκαλίδρας, αυτή την φορά με ήλιο

Aλλη μια άποψη της τούνδρα μέσα απο το αυτ/το

Το διάσημο Βόρειο Σέλλας

Ημέρα 2η, βάλαμε τα ξυπνητήρια για τις 5 το πρωί με στόχο να είμαστε έξω με το ξημέρωμα...Κάναμε λάθος όμως μιας και ο ήλιος άρχιζε να φωτίζει απο τις 3 ενώ το ξημέρωμα ήταν στις 4.30. Μια υπέροχη λιακάδα με σχετικά υψηλή θερμοκρασία (-7) μας έφτιαξε την διάθεση με το που βγήκαμε απο το σπίτι. Δεν είχαμε πολλά χιλιόμετρα να κάνουμε και έτσι μετά απο 15' λεπτά φτάσαμε στο νησί Vardo, ένα αρκετά μεγάλο ψαροχώρι (1500-2000 κατοίκους) που ενώνεται με την στεριά με ένα υποθαλάσσιο τούνελ. Εκει πραγματικά ο δρόμος τέλειωνε , δεν μπορούσαμε να πάμε πιο βόρεια.. Θα περίμενε κανείς ένα τόσο απομονωμένο μέρος να μην έχει ζωή αλλά σε αντίθεση με την Ελλάδα στην Νορβηγία τα μικρά χωριά παρά τις δύσκολες συνθήκες κρατούν την ζωντάνια τους!

Στα πουλιά τώρα την πρώτη ώρα την πέρασα φωτογραφίζοντας τις Risses που φωλιάζουν στα διάφορα κτήρια του λιμανιού και σε αφήνουν να πλησιάσεις σε απόσταση αναπνοής!.Στο λιμάνι του Vardo συνήθως υπάρχουν αρκετά Eider και κυρίως ο King Eider, αλλά εκείνη την μέρα είδαμε μόνο ένα κοπαδάκι απο Steller's Eider.
Όμως ο πραγματικός ορνιθολογικός "θησαυρός" της περιοχής βρίσκεται 1km έξω απο το λιμάνι. Το νησί Hornoya το οποίο δεν είναι παρά μια τεράστια αποικία για διάφορα θαλασσοπούλια! Εκατομμύρια πουλιά! Έτσι αφού βρήκαμε μια βάρκα και έναν ντόπιο οδηγό ξεκινήσαμε για το νησί. Τα πρώτα θαλασσοπούλια που βρήκαμε ήταν ,τα γνωστά σε όλους νομίζω, Puffin (Fratecula arctica) τα οποία έπλεαν σε μικρές ομάδες και καθώς πλησιάζαμε σηκωνόταν για να να καθήσουν λίγο πιο μακριά. Επιπλέον είδαμε Guillemot, Black guillemot,Razorbill,Θαλασσοκόρακες, 1 Κορμοράνο και χιλιάδες Risses. Δυστυχώς αυτήν την εποχή εξαιτίας του απρόβλεπτου καιρού δεν επιτρεπόταν να κατεβούμε στο νησί αλλά το καλοκαίρι μπορείς να περπατήσεις σε ένα μονοπάτι που διατρέχει την αποικία χωρίς βέβαια να ενοχλεί τα πουλιά (ελπίζω..). Μακάρι να μπορέσω να πάω τότε, να βγάλω και εγω μια κλασσική φωτογραφία του puffin με δεκάδες ψάρια στο στόμα...Στο γυσισμό σε μια μικρή βραχονησίδα συναντήσαμε μια μικρή ομάδα απο φώκιες , νομίζω Grey seals (Halichoerus grypus). Βέβαια κανένα σημάδι απο τον King Eider...
Το βράδυ γυρίσαμε στο σπίτι εξαντλημένοι αλλά εγω τουλάχιστον παραπάνω απο ευχαριστημενος! Έσπασα και πάλι το ρεκόρ μου, 641 φωτογραφίες και αν δεν έπρεπε να αλλάζω κάρτες θα είχα παραπάνω. Όμως εκεί που πήγα να ηρεμήσω και να κοιτάξω τις φωτογραφίες μου είδαμε οτι έξω σχηματιζόταν Βόρειο Σέλλας. Δεν μπορούσαμε να χάσουμε την ευκαιρία, ξαναντυθήκαμε , άρπαξα την μηχανή , μπήκαμε στο αυτ/το για να να πάμε μακριά απο φώτα και απολαύσαμε το θέαμα. Όλος ο ουρανός ήταν διάσπαρτος απο πράσινες "κουρτίνες"... Δυστυχώς δεν είχα τρίποδα και ο αέρας ήταν δυνατός οπότε οι φωτογραφίες δεν είναι καλές. Βέβαι καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να περιγράψει το θέαμα... Αύριο η τρίτη μέρα!

Ταξίδι στην άκρη της Ευρώπης- Μέρος 1ο

Τούνδρα & παγωμένος δρόμος!

Η "ομάδα" σε μια απο τις στάσεις

Η Rissa tridactyla σε αντίθεση με την Ελλάδα που είναι απο τους πιο σπάνιους γλάρους,εκεί ήταν παντού!

Το Steller's Eider, όπως είπε ένας φίλος μοιάζει με αρχαίος αιγύπτιος

Η θαλασσοσκαλίδρα, πραγματικά πολύ ήρεμα πουλιά σε πλησίαζαν στα 2 μέτρα

Το λιμανάκι του Kiberg οπου μείναμε

Την εβδομάδα που μας πέρασε έκανα ένα απο αυτά τα ταξίδια που νιώθεις ότι τα κάνεις μια φορά στην ζωή σου.Μαζί με 2 φίλους ( απο Νότιο Αφρική & Η.Π.Α) νοικιάσαμε αυτ/το και ξεκινήσαμε τα μεσάνυχτα της Τετάρτης ένα ταξίδι 900χ.λ.μ ποιό βόρεια απο εδώ που είμαι. Προορισμός , η χερσόνησος του Varagner, στην βορειοανατολική Νορβηγία λίγα χιλιόμετρα απο το ποιό βόρειο σημείο της Ευρώπης. Βέβαια δεν πήγα εκεί τυχαία , αλλά με πολύ συγκεκριμένους στόχους. Ήθελα να φωτογραφίσω κάποια είδη πουλιών με κύριο στόχο τον King Eider (Somateria spectabillis) που ξεχειμωνιάζει στην περιοχή!!!
Γύρω στις 12 το μεσημέρι της Πέμπτης φτάσαμε στην χερσόνησο . Σε όλη την διαδρομή είχαμε χιονοθύελα αλλά με το που φτάσαμε εκεί τα σύννεφα άρχισαν να ανοίγουν και να μας δίνουν ελπίδες για ηλιόλουστες μέρες... Η περιοχή είναι πραγματικά αρκτική καθώς η μέση θερμοκρασία κανένος μήνα δεν είναι πάνω απο 10 βαθμούς ενώ η όλη περιοχή είναι τούνδρα! Παρ'ολα αυτά η θάλασσα εξαιτίας ζεστών ρευμάτων δεν είναι παγωμένη!
Ο δρόμος περνά μέσα απο πολλά μικρά ψαροχώρια με έντονο χαρακτήρα καθώς τα σπίτια είναι βαμένα με έντονα χρώματα. Στις πρώτες δυο στάσεις πριν καταλήξουμε στα δωμάτια που θα κοιμόμασταν συνάντησα και φωτογράφησα 3 απο τα είδη που ήθελα. Την Θαλασσοσκαλίδρα (Calidris maritima) τον Steller's Eider (Polystica stelleri) και τον Τριδάχτυλο γλάρο (Rissa tridactyla). Δυστυχώς το φως δεν ήταν πολύ καλό αλλά θα είχα πολλές ακόμα ευκαιρίες τις άλλες μέρες... Η συνέχεια ,η δεύτερη μέρα, αυριο..