Κόζιακας - Koziakas Mt.

Το τρύπιο λιθάρι, ένα παράθυρο της πίνδου στον Θεσσαλικό κάμπο - "Tripio lithari" a "window" of Pindus mountains to Thessalia plain.

Sideritis athoa ή τσαί του βουνού, φυτρώνει στις απότομες πλαγιές κοντά στις κορφές, λίγο πιο πικρό απο τα υπόλοιπα φυτά του γένους του - Sideritis athoa, a herb that thrives at the rocky slopes near the summits, a bit bitter in taste

Το καφύγιο του Κόζιακα, στο βάθος η κορυφή "Αστραπή" - The refuge of Koziaka, you can see the summit "Astrapi"

Μιας και οι μέρες της εξεταστικής πλησιάζουν και δεν υπάρχει καμιά προγραμματισμένη εξόρμηση μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη δημοσιεύω μερικές φωτογραφίες από μια λίγο παλιότερη. Μαζί με έναν φίλο ανεβήκαμε από τα λιβάδια Περτουλίου στο καταφύγιο του Κόζιακα. Ο καιρός, αν και καλοκαίρι, έμοιαζε φθινωπορινός. Η ομίχλη κύκλωνε τις κορυφές, ενώ η θερμοκρασία σε τίποτα δεν θύμιζε τον καύσωνα του κάμπου. Περπατήσαμε αρκετά στις γύρω από το καταφύγιο περιοχές, απολαύσαμε το τοπίο και την ησυχία αλλά όσον αφορά την άγρια ζωή η παρουσία της ήταν ανεπαίσθητη… Εκτός από λίγα είδη μικρόπουλων δεν είδαμε κανένα μεγάλο αρπακτικό ( αν έχει μείνει τίποτα..) ενώ τα περίφημα ζαρκάδια που σύμφωνα με τους κυνηγούς είναι πάρα πολλά για ακόμη μια φορά έμειναν στο μυαλό μας σαν φαντάσματα του δάσους… Λυπήθηκα καθώς φανταζόμουν το τοπίο μια 20ετία πριν, με όρνια να πετάνε γύρω σου ( παλιότερα υπήρχε αποικία στην περιοχή, αλλά όπως οι περισσότερες στην Ελλάδα αφανιστικέ) τους Χρυσαετούς να βουτάνε για μια από τις πολλές χελώνες της περιοχής και γιατί όχι την επιβλητική παρουσία του Γυπαετού… Κρίμα, γιατί αυτά που χάνονται δύσκολα γυρνάνε πίσω!

While my exam period is approaching and there is no excursion in the program until the end of September I post a few photos from a recent one. With a friend of mine we walked from the ski center of Pertouli to the refuge of Koziakas mt. Even if it was summer the weather seamed like autumn. The mist was surrounding the summits and the air temperature was far lower then the heat of the plain. We walked a lot around the refuge and we enjoyed the scenery and the silence but not the wildlife… Apart from a few passerine species we didn’t see any big raptors or vultures, and the roe deer that according to the hunters are numerous, remained in our fantasy as ghosts of the forest. I felt depressed when I was think of the area 20 years ego, with griffon vultures soaring near the summits ( there was a colony nearby, but as most colonies in Greece it was eliminated) the Golden Eagles diving to catch one of the numerous tortoise of the area and why not the dominant figure of the Lammergeyer…. It’s a petty because the wildlife that is lost is difficult to recover.