Η βιόλα Viola strus - notata είναι ένα φυτό ενδημικό των αλπικών λιβαδιών του Ουλύμπου, δηλαδή υπάρχει εκεί και πουθενά αλλού στον κόσμο. - Viola strus - notata is an endemic plant species of Olympus
Τις προηγούμενες μέρες μαζί με τον Μπάμπη πήγαμε στον Όλυμπο. Ο κώνος του βουνού που ξεκινάει απότομα λίγα χιλιόμετρα από τη θάλασσα πάντα με εντυπωσίαζε αλλά ποτέ δεν είχα ανέβει στις κορφές του. Το κεντρικό μονοπάτι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «λεωφόρος» μιας και είναι πολύ καλά συντηρημένο με σκαλιά στα απότομα σημεία, και σχεδόν χωρίς καθόλου σκουπίδια. Μέχρι το πρώτο καταφύγιο (στα 2100) υπάρχει αρκετή κυκλοφοριακή συμφόρεση μιας και πολλοί είναι αυτοί που ανεβαίνουν αυθημερόν για να απολαύσουν την θέα και μια φασολάδα… Από εκεί και πέρα το μονοπάτι γίνεται αρκετά απότομο, διασχίζει τα εντυπωσιακά ζωνάρια του Μύτικα και του Σταφανιού και τελικά φτάνει στα δυο καταφύγια του οροπεδίου των Μουσών.
Την πρώτη μέρα δεν βγάλαμε πολλές φωτογραφίες μιας και η ανηφόρα δεν σου αφήνει και πολλά κουράγια να ελεγχείς τον χώρο γύρω σου…
Το ξημέρωμα την δεύτερη μέρα ήταν μοναδικό, μιας και μόλις ξύπνησα και κοίταξα από το παράθυρο του καταφυγίου, αντίκρισα το στεφάνι, λουσμένο από το πρωινό φως! Όλη την μέρα κάναμε βόλτες στο οροπέδιο ( δεν ανεβήκαμε στις κορφές, για πολλού λόγους…) και ανακαλύψαμε την πλούσια ορνιθοπανίδα. Οι χιονάδες και οι χιονοψάλτες ήταν τα κυρίαρχα είδη και ένιωθα πολύ τυχερός που τα έβλεπα στα εδάφη που αναπαράγονται, ψηλά πάνω από τα σύννεφα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας , ο ήλιος είχε πέσει και ενώ γυρνάγαμε στο καταφύγιο είχαμε μια από τις πιο συγκλονιστικές συναντήσεις της ζωής μας. Εννιά αγριόγιδα ( Rupricarpa rupricarpa balcanica), 6 ενήλικα και 3 μικρά τρεφόταν πάνω στο μονοπάτι και μας έκαναν την χάρη να τα πλησιάσουμε αρκετά κοντά. Μοναδική εμπειρία!
Το ξημέρωμα της τρίτης μέρας λίγο πριν αφήσουμε το καταφύγιο για να κατέβουμε τα 16χλμ της επιστροφής ( από διαφορετική διαδρομή) 3 ακόμα αγριόγιδα τρεφόταν ανάμεσα στα δυο καταφύγια, αλλά δεν προλάβαμε να τα φωτογραφήσουμε γιατί τα τρόμαξαν κάποιοι διερχόμενοι ορειβάτες. Μισή ώρα από το καταφύγιο ( και αφού χάσαμε μια ώρα γιατί ξέχασα το κινητό και έπρεπε να γυρίσω να το πάρω..) βρήκαμε ακόμα μια ομάδα από αγριόγιδα, φαίνεται ήταν η τυχερή μας εκδρομή για το είδος!
Ο δρόμος της επιστροφής μακρύς αλλά άξιζε τον κόπο και σίγουρα θα ξαναγυρίσουμε σύντομα στο Βουνό των Θεών!
The last few days me and Babis visited mountain Olympus. The cone of the mountain arising some klm from the sea always impressed me but had never visited its peaks. Ta main track can be characterized as a “highway” since it is very well maintained, with steps at the steep parts and with almost no trash! Until the first refugee (2100m) there is a lot of “traffic” since there many people that go there in one day to enjoy the view and a bean soup! After that point the track is becoming steeper, it passes down from the peaks of Mytikas and Stefani and finally it arrives at the plateau of Mouses, where there are two refugees.
The first day we didn’t take many pictures, since we were quite “busy” climbing the mountain and we didn’t have enough power to check the place around…
The sunrise of the second day was a unique experience, watching the peak of Stefani from the window, in morning light. We spent the whole day exploring the plateau, and we didn’t go to the peaks… The dominant bird species were the shore larks and the alpine accentors and I felt very lucky for being able to observe them in their breeding grounds, above the clouds! At the evening, the sun was almost down and while we were returning to the refugee, we had one of the most exciting experiences of our life. Nine Chamois, 6 adults and 3 juveniles, were feeding on the track, and let as approach really close. One of a time experience!
The morning of the third day just before leaving the refugee for the long 16 klm of the return (from a different route), we observed another 3 chamois feeding in front of the building. Half an hour away from the refugee (and after an hour delay, since I forgot my cell phone and I had to go back...) we encountered another Chamois group; it was our lucky excursion for the species!
The way back was long but we will soon go back to the Mountain of Gods!
Την πρώτη μέρα δεν βγάλαμε πολλές φωτογραφίες μιας και η ανηφόρα δεν σου αφήνει και πολλά κουράγια να ελεγχείς τον χώρο γύρω σου…
Το ξημέρωμα την δεύτερη μέρα ήταν μοναδικό, μιας και μόλις ξύπνησα και κοίταξα από το παράθυρο του καταφυγίου, αντίκρισα το στεφάνι, λουσμένο από το πρωινό φως! Όλη την μέρα κάναμε βόλτες στο οροπέδιο ( δεν ανεβήκαμε στις κορφές, για πολλού λόγους…) και ανακαλύψαμε την πλούσια ορνιθοπανίδα. Οι χιονάδες και οι χιονοψάλτες ήταν τα κυρίαρχα είδη και ένιωθα πολύ τυχερός που τα έβλεπα στα εδάφη που αναπαράγονται, ψηλά πάνω από τα σύννεφα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας , ο ήλιος είχε πέσει και ενώ γυρνάγαμε στο καταφύγιο είχαμε μια από τις πιο συγκλονιστικές συναντήσεις της ζωής μας. Εννιά αγριόγιδα ( Rupricarpa rupricarpa balcanica), 6 ενήλικα και 3 μικρά τρεφόταν πάνω στο μονοπάτι και μας έκαναν την χάρη να τα πλησιάσουμε αρκετά κοντά. Μοναδική εμπειρία!
Το ξημέρωμα της τρίτης μέρας λίγο πριν αφήσουμε το καταφύγιο για να κατέβουμε τα 16χλμ της επιστροφής ( από διαφορετική διαδρομή) 3 ακόμα αγριόγιδα τρεφόταν ανάμεσα στα δυο καταφύγια, αλλά δεν προλάβαμε να τα φωτογραφήσουμε γιατί τα τρόμαξαν κάποιοι διερχόμενοι ορειβάτες. Μισή ώρα από το καταφύγιο ( και αφού χάσαμε μια ώρα γιατί ξέχασα το κινητό και έπρεπε να γυρίσω να το πάρω..) βρήκαμε ακόμα μια ομάδα από αγριόγιδα, φαίνεται ήταν η τυχερή μας εκδρομή για το είδος!
Ο δρόμος της επιστροφής μακρύς αλλά άξιζε τον κόπο και σίγουρα θα ξαναγυρίσουμε σύντομα στο Βουνό των Θεών!
The last few days me and Babis visited mountain Olympus. The cone of the mountain arising some klm from the sea always impressed me but had never visited its peaks. Ta main track can be characterized as a “highway” since it is very well maintained, with steps at the steep parts and with almost no trash! Until the first refugee (2100m) there is a lot of “traffic” since there many people that go there in one day to enjoy the view and a bean soup! After that point the track is becoming steeper, it passes down from the peaks of Mytikas and Stefani and finally it arrives at the plateau of Mouses, where there are two refugees.
The first day we didn’t take many pictures, since we were quite “busy” climbing the mountain and we didn’t have enough power to check the place around…
The sunrise of the second day was a unique experience, watching the peak of Stefani from the window, in morning light. We spent the whole day exploring the plateau, and we didn’t go to the peaks… The dominant bird species were the shore larks and the alpine accentors and I felt very lucky for being able to observe them in their breeding grounds, above the clouds! At the evening, the sun was almost down and while we were returning to the refugee, we had one of the most exciting experiences of our life. Nine Chamois, 6 adults and 3 juveniles, were feeding on the track, and let as approach really close. One of a time experience!
The morning of the third day just before leaving the refugee for the long 16 klm of the return (from a different route), we observed another 3 chamois feeding in front of the building. Half an hour away from the refugee (and after an hour delay, since I forgot my cell phone and I had to go back...) we encountered another Chamois group; it was our lucky excursion for the species!
The way back was long but we will soon go back to the Mountain of Gods!
